"گویند که درویش همان عاشق مست است

خود گفته به میخانه فقط باده پرست است

من رفتم و دیدم که درآن خانه خراب است

گاهی به سجودست و گهی باده شکست است

گفتم که مگر یار ندیدی به شبستان

دلدارهمان نیست که از دام برست است ؟

اینجا که به جز ساغر و ساقی نتوان دید

گفتا که مرا یارهمان جام به دست است

ما در پی هر یار نگردیم به هرجای

معشوق من آن باده و آن جام الست است

در رقص سمائیم چو از خویش در آئیم

یاهو بزند آنکه ز هر دام بجست است